Mój pierwszy post :)

Witajcie !

Mam na imię Agnieszka.
Jestem mamą dwójki cudownych łobuziaków.

Długo nosiłam się z zamiarem założenia bloga, aż w końcu się zdecydowałam.
Dlaczego?

Bo uwielbiam wszelakie rękodzieło i chcę się z Wami podzielić moimi próbami, postępami i potyczkami związanymi z szyciem i nie tylko.
Ale opowiem Wam jak to się zaczęło...

Jakieś półtora roku temu w Lidlu (zresztą co jakiś czas są) była do kupienia maszyna do szycia. 

I gdy mąż wrócił z zakupów, padło pytanie:

- Nie chciałabyś maszyny?
(w pierwszym momencie pomyślałam, że chodzi mu o coś do kuchni)

- Jakiej maszyny?

- Do szycia.

Spojrzałam na niego zdziwiona pytaniem i parsknęłam śmiechem, bo ja i takie urządzenie, to raczej niemożliwe połączenie.

Nigdy nie ciągnęło mnie do szycia, choć moja babcia do tej pory szyje, moja mama od wielkiego święta i nawet tata potrafi. Ja twierdziłam, że nigdy nie będę.

No, ale jak to w życiu bywa... Znacie to powiedzenie? Nigdy nie mów nigdy.

I gdy mój starszy synek miał iść do przedszkola (wrzesień 2015), zaczęły się poszukiwania worka na kapcie. Przetrząsnęłam cały internet, by znaleźć ten jeden, jedyny i niepowtarzalny, bo oczywiście z sieciówek odpadały.

Chciałam, by miał taki - swój :)

Jak znalazłam, to cena była dość wysoka (ale wierzcie mi, wart był jej).
I wtedy w mojej głowie zaświeciła się żaróweczka. A może by tak uszyć???
Ta aaa, a tak zapewniałam, że szyć nie będę.

Jak pomyślałam, tak zrobiłam.

Z jakiejś dzianinowej spódnicy po cioci, pod nadzorem babci, która tłumaczyła mi co, gdzie i jak, powstał mój pierwszy uszytek !

I choć miał być na próbę do nauki, synek przechodził z nim cały wrzesień.

Oto on.

TADAM...

 Naszywka oczywiście kupna.

Oczywiście nie wygląda jak ten piękny z internetu, ale za to uszyty przeze mnie :)

W taki oto sposób wpadłam jak śliwka w kompot.

Zapraszam do komentowania i wszelkich uwag.

Pozdrawiam Aga